Is er iets mis met onze kinderen?
Kinderen met zware psychische klachten, zoals anorexia of suïcidale neigingen, staan soms maanden op de wachtlijst voor jeugdhulp, omdat deze volloopt met hulpvragen vanuit talloze andere jongeren, waarvan men zegt dat die het minder hard nodig hebben.
Dit roept vragen bij mij op. Op dit moment wordt er zoveel van jongeren verwacht dat ik, bij de gedachte alleen al hoofdpijn krijg. Dat jongeren soms flink lijden, is van alle tijden. Maar de sociale media die bij jongeren van nu prestige en gezien worden afdwingt, de zoektocht van wat ze met hun leven willen, welke beroepskeuze ze moeten maken, wat hun identiteit is, hun seksuele voorkeur, heen en weer geslingerd worden tussen gescheiden ouders, en dan naast alle andere belachelijke hoeveelheid keuzemogelijkheden een op de achtergrond woedende oorlog, die overal voelbaar is.
Het kan zijn dat ik nog e.e.a. vergeten ben, maar voor nu vind ik het wel even genoeg.