Pauline Koehorst

Verrek, dacht ik toen ik het schrijven ontdekte en er niet mee kon stoppen. Dit deed ik als kind ook al! Dan schreef ik allerlei zielige of enge verhalen en las die aan kinderen uit de buurt voor. En op school kreeg ik voor opstellen altijd hoge cijfers. 

Als negenjarige leek schrijven mij te hoog gegrepen, dus vroeg ik aan mijn vader: ‘Bestaat het beroep ideeën verzinnen voor schrijvers?’ 

‘Nee,’ antwoordde hij, ‘dat soort beroepen bestaan niet.’ Dat was even een zure appel, maar na een minuut kwam er een ander idee op. ‘Dan wil ik illustrator worden of striptekenaar. Dan kan ik tenminste nog steeds een verhaal vertellen.’  Waarom was ik dat vergeten?